Electromagnetism

แม่เหล็กไฟฟ้าเป็นสาขาหนึ่งของฟิสิกส์ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาแรงแม่เหล็กไฟฟ้าซึ่งเป็นปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นระหว่างอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้า โดยปกติแรงแม่เหล็กไฟฟ้าจะแสดงสนามแม่เหล็กไฟฟ้าเช่นสนามไฟฟ้าสนามแม่เหล็กและแสงและเป็นหนึ่งในสี่ปฏิสัมพันธ์พื้นฐาน (โดยทั่วไปเรียกว่าแรง) ในธรรมชาติ ปฏิสัมพันธ์พื้นฐานอีกสามอย่างคือปฏิสัมพันธ์ที่รุนแรงปฏิสัมพันธ์ที่อ่อนแอและความโน้มถ่วง

ฟ้าผ่าคือการปล่อยไฟฟ้าสถิตที่เดินทางระหว่างบริเวณที่มีประจุไฟฟ้าสองแห่ง

คำว่าแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นรูปแบบผสมของศัพท์ภาษากรีก 2 คำคือἤλεκτρονēlektron "อำพัน" และμαγνῆτιςλίθοςmagnētis lithos ซึ่งแปลว่า "หินΜagnesian" ซึ่งเป็นแร่เหล็กชนิดหนึ่ง ปรากฏการณ์แม่เหล็กไฟฟ้าถูกกำหนดในแง่ของแรงแม่เหล็กไฟฟ้าบางครั้งเรียกว่าแรงลอเรนซ์ซึ่งรวมถึงทั้งไฟฟ้าและแม่เหล็กเป็นอาการที่แตกต่างกันของปรากฏการณ์เดียวกัน

แรงแม่เหล็กไฟฟ้ามีบทบาทสำคัญในการกำหนดคุณสมบัติภายในของวัตถุส่วนใหญ่ที่พบในชีวิตประจำวัน สสารธรรมดามีรูปแบบเป็นผลมาจากแรงระหว่างโมเลกุลระหว่างอะตอมแต่ละตัวและโมเลกุลในสสารและเป็นการแสดงออกของแรงแม่เหล็กไฟฟ้า อิเล็กตรอนถูกพันธะด้วยแรงแม่เหล็กไฟฟ้ากับนิวเคลียสของอะตอมและรูปทรงวงโคจรของพวกมันและอิทธิพลของมันที่มีต่ออะตอมใกล้เคียงกับอิเล็กตรอนถูกอธิบายโดยกลศาสตร์ควอนตัม แรงแม่เหล็กไฟฟ้าควบคุมกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับเคมีซึ่งเกิดขึ้นจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างอิเล็กตรอนของอะตอมใกล้เคียง

มีคำอธิบายทางคณิตศาสตร์มากมายเกี่ยวกับสนามแม่เหล็กไฟฟ้า ในวิชาพลศาสตร์คลาสสิกสนามไฟฟ้าถูกอธิบายว่าเป็นศักย์ไฟฟ้าและกระแสไฟฟ้า ในกฎของฟาราเดย์สนามแม่เหล็กเกี่ยวข้องกับการเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้าและความเป็นแม่เหล็กและสมการของแมกซ์เวลล์อธิบายว่าสนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กถูกสร้างขึ้นและเปลี่ยนแปลงกันอย่างไรและด้วยประจุและกระแส